Esperanto kaj Socialismo? Pri la movado sur la 'alia flanko'

Kie estas niaj historiistoj? Ja en la fino (la 80aj jaroj), la movadanoj en la orienteÅ­ropaj t.n. socialismaj landoj konsistigis preskaÅ­ la duonon de ĉiuj kolektivaj membroj de UEA; tie okazis la plej grandaj Universalaj Kongresoj en la historio de Esperanto; pli ol la duono de ĉiuj turismaj aranÄoj de la Esperanto-movado en 1988 okazis en Äuste tiuj landoj, kaj nenie la movado estis evoluigita tiel organizite kaj kunlabore - ĉio forgesita, kaj ne plu grava? -_- Ne por ĉiu. Detlev Blanke, unu el la plej aktivaj orienteÅ­ropaj esperantistaj funkciuloj, publikigis libreton titolitan "Esperanto kaj socialismo? Pri la movado sur la 'alia flanko'" (DUA, REVIZIITA ELDONO 2007), kaj, kiel kutime ĉe Blanke, li reiras al la radikoj, por klarigi eĉ al la plej konservativa leganto, kiel esperantistaj funkciuloj en la socialismaj landoj trovis vojojn al la oficialigo de Esperanto en siaj landoj, kaj kial tiuj vojoj ofte reiris al la laborista Esperanto-movado en la unua duono de la 20-a jarcento; kial la movadoj en orienta EÅ­ropo serĉis, kaj kelkfoje ne atingis, la ekvilibron inter la politikeco de siaj radikoj kaj ĉiutagaĵoj unuflanke, kaj la neÅ­traleco de UEA, en kiu ili volis membriÄi, aliflanke; kaj kiel eblis ke kun tiom da tabuoj en la pli-malpli fermitaj socioj de orienta EÅ­ropo estiÄis la nombre plej ampleksa kaj kvalite ofte plej dinamika parto de la Esperanto-movado en la mondo.